Die Vlaamse skrywers Nele Van den Broeck en Gerda Dendooven arriveer binnekort in Suid-Afrika vir die Jakes Gerwel Stigting (JGS) en Passa Porta (’n internasionale literatuurhuis in Brussel) se jaarlikse skrywersresidensie by Paulet Huis in KwaNojoli (Somerset-Oos) in die Oos-Kaap.
Jakes Gerwel het sy doktorsgraad in literatuur en filosofie aan die Vrije Universiteit Brussel in België voltooi. Dit is teen hierdie agtergrond dat die Stigting hande neem met Passa Porta, ’n internasionale literatuurhuis in Brussel, om skrywers van verskeie wêrelddele byeen te bring, volgens die JGS. Sodoende word kruisbestuiwing tussen die werk van skrywers uit verskillende agtergronde teweeggebring en die letterkunde – hier en elders – word so verruim.
Die JGS se buitelandse gaste voltooi die skrywersresidensie saam met Suid-Afrikaanse skrywers Sibuyiselo Sbuja Dywili, Shireen Mall, Charl-Pierre Naudé en Ayanda Xaba.
Menán van Heerden gesels met Nele Van den Broeck oor haar werk.
Jy is ’n skrywer, sanger, musikant en teatermaker. Het jy ’n gunstelingmedium? Vertel meer.
Ik heb iemand die veel afwisseling nodig heeft. Mijn psychiater zegt dat ik ADHD heb, het zou kunnen dat het daaraan ligt, maar ik probeer mijn karakter nu ook niet te veel te kaderen vanuit een medische diagnose, als identiteit vind ik dat niet zo interessant. Feit is wel dat ik een loopbaan heb van wat in het Vlaams “twaalf stielen” heet. Ik ben begonnen als theatermaker, dat ging over naar meer en meer muziek schrijven en opvoeren, en nu ben ik vooral aan het schrijven. Ooit hoop ik al mijn “stielen” te combineren door een opera te schrijven en te componeren, maar dat is toekomstmuziek. Wat ik wel merk is dat ik met leeftijd meer en meer introvert word, of in elk geval ’s avonds graag thuisblijf. Ik treed dus minder en minder op, en verruil het podium voor de schrijftafel.
n 2019 is ’n bloemlesing van jou De Standaard-rubrieke, Halfvolwassen, deur Uitgeverij Horizon uitgegee. Jou debuutroman, Iemand anders, is in 2023 gepubliseer. Wat is jou gunstelingtemas om oor te skryf?
Ik heb een hoge emotionele motivatie nodig om te schrijven. Als een onderwerp mij frustreert ben ik op mijn best. Dat kunnen grotere sociale onderwerpen zijn, maar ook dingen uit mijn dagelijkse leven. Wel zal ik altijd proberen te schrijven vanuit een onverwacht perspectief. Zoveel van de gedachten die we als mens hebben zijn gedachten die we gisteren ook hadden. Ik ga vaak doelbewust op zoek naar “nieuwe gedachten” door mij de vraag te stellen hoe een onderwerp anders bekeken kan worden. Ik voel een grote affiniteit met absurdisme. Mijn werk is niet per se absurdistisch, eerder de filering van een werkelijkheid die op zich al absurd genoeg is. Ik ben geïntrigeerd door clichés in ons denken, gedachten die gemeengoed geworden zijn, dingen die iedereen zegt of gelooft zonder dat ze per se waar zijn, de axioma’s van de geest. Die probeer ik bloot te leggen. Om een voorbeeld te geven, ik krijg de kriebels van de zin “wees gewoon jezelf”. Wat wordt daarmee bedoeld? Wat is “jezelf”? En zouden sommige mensen misschien niet beter wat minder “zichzelf” zijn? Over zo een dingen kan ik echt hele dagen nadenken.
Lees verder hier:
