Halfpad in die pastel-extravaganza in kyk ek na Ken se perfekte plastiekgesig en dink: Die fliek se naam is dalk Barbie, maar dit gaan oor jóú, Ken.
My eie oomblik van verheldering (dat hierdie film behoort aan Ken) vind plaas op dieselfde oomblik as Ken se persoonlike lucidum intervallum.
Wat reeds in die film plaasgevind het, was dat Barbie tot dusver elke dag haar beste lewe in Barbieland geleef het. Sy was alles wat sy geskep was om te wees: Stereotipiese Barbie was na liggaam volmaak en lieflik, en elke ander Barbie in Barbieland was net soos die skepper(s) van die produk hulle uitgedink het. Hulle was presidente, Nobel-pryswenners, ruimtevaarders, dokters. Daar was nog verskillende Barbies: ’n Barbie in ’n rolstoel, sommige met ander liggaamlike gebreke of opsigtelike andersheid (een Barbie is oorgewig). Die subteks is egter ongetwyfeld: Elke enkele Barbie in Barbieland kan enigiets bereik wat sy wil. Die Barbie-leuse word verpersoonlik: You can be anything.
Ken bewoon ook hierdie wêreld (dis onduidelik waar hy woon en Barbie weet ook nie). Ken is haar kêrel, en hy slaap nie oor nie. Ken besit nie vir Barbie nie, Barbie besit alles. Ook vir Ken. Elke aand is girl’s night.
Hierdie wêreld is die wêreld soos ’n dogtertjie wat ’n Barbie-pop besit, die wêreld sien.
Hoe kan dit dan anders wees dat die man wat jou popspeelwêreld bewoon, nie ook is soos wat jy hom uitgedink het nie?
Of eerder, (nie) soos wat die skeppers wat vir Ken uitgedink het, dink dat klein dogtertjies mans (behoort te) sien (nie)?
In die film begin dinge vir Stereotipiese Barbie skeefloop. Sy ontwikkel selluliet. Sy begin nadink oor die dood.
Lees verder hier:
Naomi Meyer, deesdae senior inhoudsbestuurder van LitNet, is ’n niepraktiserende prokureur. Ná haar regstudies en klerkskap in Bloemfontein voltooi sy haar meestersgraad cum laude aan die Universiteit van Kaapstad in die Departement Afrikaans en Neerlandistiek. Sy was in 2000 en 2001 voltyds betrokke by LitNet. Tussen 2002 en 2011 het sy in Ierland gewoon, waar sy by ’n regsuitgewer betrokke was, regsassistentswerk vir ’n prokureur gedoen het en viool by ’n musiekskool gegee het. Haar jeugroman Ruik jy die filmster het in September 2006 by Tafelberg verskyn en haar roman Web in 2017 by Queillerie.
